Stabat Mater
luxta crucem lacrimosa
door intens verdriet bevangen
Door de kracht van ’t zwaard geraakt
als in een nare droom ontwaakt
rolden tranen langs haar wangen
O quam tristis et afflicta
fuit illa benedicta
‘t is haar bloed, haar eigen zoon
Verscheurd’ haar hart, verbleekt’ haar ziel
Zijn sterke lichaam zo fragiel
is dit dan Zijn verdiende loon?
fuit illa benedicta
‘t is haar bloed, haar eigen zoon
Verscheurd’ haar hart, verbleekt’ haar ziel
Zijn sterke lichaam zo fragiel
is dit dan Zijn verdiende loon?
Quis est homo qui noon fleret
matrem Christi si videret
geraakt door haar intens verdriet
Wie zou niet net als zij gebroken
van alle moed en hoop verstoken
beseffen dat God hem verliet
Pro peccatis suae gentis
vidit Iesom in tormentis
zag hem angst en pijn doorstaan
Stond als genageld aan de grond
toen ze bevend zijn ogen vond
ging zijn geest bij haar vandaan
Eia mater fons amoris
me sentire vim doloris
zodat ik met jou huilen kan
Van hem houden telkens weer
elke dag een beetje meer
zet mijn hart in vuur en vlam
Sancta mater, istud agas
crucifixi fige plagas
in mijn hart, de pijn te lijden
Die hij stervend onderging
toen hij aan het kruishout hing
laat mij samen met hem strijden
Fac me vere tecum flere
crucifixo condolere
zolang ik adem, elke dag
Als ik naast het kruishout kniel
deel ik je tranen, breekt mijn ziel
zie ik steeds wat jij toen zag
Virgo virginum praeclara
mihi iam non sis amara
laat mij zuchten, laat mij klagen
De wonden, schande en de pijn
de eenzaamheid, verloren zijn
laat mij die zware last maar dragen
Fac me plagis vulnerari
cruce hac inebriari
tot zijn liefde mij bezit
Zal tegenslag mij niet meer vinden
uw liefde mij aan Hem verbinden
als u in voorspraak voor mij bid
Fac me cruce custodiri
Morte Christi praemuniri
door vergeving overspoelt
Als ik zelf dan ook moet sterven
mag ik dan de grootsheid erven
zoals het leven is bedoeld
Amen
ArtemisiA
crucifixi fige plagas
in mijn hart, de pijn te lijden
Die hij stervend onderging
toen hij aan het kruishout hing
laat mij samen met hem strijden
Fac me vere tecum flere
crucifixo condolere
zolang ik adem, elke dag
Als ik naast het kruishout kniel
deel ik je tranen, breekt mijn ziel
zie ik steeds wat jij toen zag
Virgo virginum praeclara
mihi iam non sis amara
laat mij zuchten, laat mij klagen
De wonden, schande en de pijn
de eenzaamheid, verloren zijn
laat mij die zware last maar dragen
Fac me plagis vulnerari
cruce hac inebriari
tot zijn liefde mij bezit
Zal tegenslag mij niet meer vinden
uw liefde mij aan Hem verbinden
als u in voorspraak voor mij bid
Fac me cruce custodiri
Morte Christi praemuniri
door vergeving overspoelt
Als ik zelf dan ook moet sterven
mag ik dan de grootsheid erven
zoals het leven is bedoeld
Amen
ArtemisiA
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten