5 januari 2012

Het Mysterie

Lieve Franciscus,

Nou, de maand december hebben we weer achter de rug. Het is vaak de drukste en meest indrukwekkende maand van het jaar. Het begint altijd met een groots kinderfeest, Sinterklaas. Ja, dat is nog eens een heilige die het ver heeft geschopt. Zijn verjaardag wordt door bijna iedereen in ons land gevierd en de kinderen krijgen cadeautjes. Na al die eeuwen komt hij nog steeds elk jaar naar Nederland om ons een bezoek te brengen. Misschien een leuk idee voor jou, om ook eens te doen. Ik weet zeker dat er veel mensen zouden genieten van je aanwezigheid.

En het mooiste cadeau dat je voor ons mee zou kunnen nemen, is verwondering. Dat is voor velen al een groot geschenk. Wij hebben in onze tijd erg veel moeite om het leven te zien als een geschenk. Sterker nog, velen van ons zien de wereld als iets waar we recht op hebben en waar we naar hartenlust de vruchten van kunnen plukken. Jouw verwondering over het mysterie dat ons omringt en waaruit we zijn voortgekomen vind ik zo inspirerend. Want het is allemaal niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Denk eens aan de oneindige grootsheid waarin wij leven.

Soms als de avond helder is ga ik wel eens met mijn kinderen naar buiten en kijken we naar de sterren. Ik krijg dan al snel vragen als: ‘Mam, hoeveel kilometer is het naar die ster?’, ’hoeveel sterrenstelsels zijn er eigenlijk?’ en ‘als ik later groot ben maak ik een hele snelle raket, zodat ik naar alle sterrenstelsels kan gaan. Ga je dan met me mee?’ Het is moeilijk voor te stellen hoe ver die sterren eigenlijk van ons af staan en wat een grote ruimte ons omringt. Dan kan ik me ineens zo klein voelen.

En al die grootsheid is voor ons geen bedreiging, maar ze draagt ons eigenlijk. Onze aarde is een heel klein stukje van dat alles, en heeft zijn eigen eigenaardigheden. We zijn omringd door dingen die we niet kunnen zien en dingen die we niet kunnen verklaren. Dat kunnen we rustig een soort van mysterie noemen. Maar wat ik dan het meest wonderlijke vind, is alles wat we zomaar krijgen, zonder dat we daar ook maar enige moeite voor hoeven doen. Ik verleg regelmatig de focus van wat ik nog niet heb en graag zou willen hebben naar alles wat ik wel heb en waarom dat zo bijzonder is. Dat maakt je gelukkig zonder dat je de loterij hoeft te winnen.

Jij had het regelmatig over het Christus-mysterie. Jij wilde lijken op Christus, hij was jouw grote voorbeeld. Het voorbeeld van een mens waaraan je kan zien dan we geschapen zijn naar Gods beeld. Dat betekent eigenlijk dat jij die mooie eigenschappen die Jezus had, zoals belangeloze liefde en gehoorzaamheid aan iets dat groter is dan jijzelf, zoveel mogelijk in jouw leven tot uiting wilde laten komen. En als je het zo bekijkt, is dat iets wat heel veel mensen proberen na te streven. Het is niet moeilijk om in de mensen om je heen een sprankje van Gods aanwezigheid te ontdekken. Iedereen doet dat op zijn eigen manier en in iedereen kun je een stukje van Gods liefde vinden. Vaak zit het in de meest eenvoudige dingen in het leven, die ontstaan in de interactie tussen mensen. Waarbij de één van betekenis kan zijn voor de ander.

Om mezelf wat meer bewust te maken van dit mysterie, wat eigenlijk zo ongrijpbaar is, heb ik iets bedacht. Telkens wanneer ik een ander ontmoet en er vindt een liefdevolle interactie plaats dan kun je in de ogen van de ander een twinkeling zien. Een onverwachte glimlach, een arm om iemand heen, een hand op een schouder of een liefdevolle kus laat de ogen van de ander schitteren. Die twinkeling weerspiegelt God’s liefde en dat noem ik dan graag het Christus-mysterie.

Veel liefs, 
ArtemisiA



Deze brief is een onderdeel van de serie Brieven aan Franciscus van Assisi.
Klik op de link om alle brieven te lezen.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.

2 opmerkingen:

  1. Treffend!!!
    Ik geloof zeker weten in dit mysterie.

    Jolene

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Franciscus,
    Je bent na 830 jaar nog steeds levend. Over "verwondering" gesproken: blijkbaar is jouw gedachtengoed nog steeds aansprekend genoeg voor de hedendaagse mens.
    Het lijkt soms dat Geloof de voedselbank is voor de armen en het speeltje van de rijken.
    De "rijken" maken zich mooi en spiegelen zich aan elkaar. De een is nog bedrevener dan de ander in het verdoezelen van leegheid en 't volharden in een wereldbeeld en geloof dat verre staat van jouw ideaal. Ondertussen is het de wereld die lijdt en de mensheid die afglijdt naar een uitzichtsloos bestaan.

    Bij de "armen" zie ik ruimte om in nederigheid al het moois en het goed te aanvaarden. Zij ervaren de goddelijkheid niet in ingewikkelde volzinnen met dure woorden, maar in de dagelijkse werkelijkheid waarin zij leven. Elke dag weer is een dag van afzien, soms van honger, van leed, soms van welvaartsarmoede. Het heeft geen zin daar tegen te knokken al slaat soms het vuur in de pan en lijkt het leven een uitzichtloos bestaan te zijn. Vaak is er volharding en dankbaarheid voor dat wat is.
    Het kán slechter...

    Juist het open stellen voor al wat leeft en daar liefdevol aandacht, warmte en begrip voor hebben is de rijkdom die deze mensen hebben. In hun eenvoud ervaren zij dit, soms ongenoemd, maar altijd in dankbaarheid.
    Het blijft een mysterie: hoe minder je hebt, hoe rijker je bent.
    De mensen zijn net als jij geen geestelijken, maar ervaringsdeskundigen. Grootse opsmuk leidt af van waar het werkelijk om gaat: "buig in liefde en dankbaarheid voor het mysterie en open je hart vol mededogen voor al wat leeft."
    Jouw gelofte brengt rijkdom.
    Ik dank je daarvoor.
    Liefs, Koen

    BeantwoordenVerwijderen