Afgelopen dinsdag was ik in het Rijksmuseum en stond ik oog in oog met het Melkmeisje van Vermeer. Alhoewel, van oog in oog is eigenlijk geen sprake. Het melkmeisje is zo verdiept in haar werk dat ze ons niet opmerkt. Ze is ingetogen, in zichzelf gekeerd en volledig geconcentreerd op het uitschenken van de melk in een kom. En wij als toeschouwers staan buiten de voorstelling. We zijn er en kijken ernaar, maar eigenlijk horen we er niet te zijn.
Dit schilderij spreekt stilte. Het enige geluid dat je zou kunnen horen is het klateren van de melk. Mindfulness van Vermeer.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten