Dicht bij de natuur

De zomervakantie komt steeds dichterbij. Veel mensen gaan erop uit om tot rust te komen en om even uit de dagelijkse beslommeringen te zijn. Wij genieten altijd erg van onze uitstapjes tijdens het voorjaar, de zomer en het najaar. In onze zelfgebouwde camperbus trekken wij (al jarenlang italofielen) bij voorkeur rond door Italië. Ik persoonlijk kan maar geen genoeg krijgen van het heuvelachtige landschap van Emilia Romagna, Umbria en Toscana.

Het is de zachtheid die de aarde hier laat zien. Glooiende heuvels die als een deken zacht over de aarde lijken gedrapeerd en een kleurschakering van groenen die je nergens anders ziet. Telkens weer verbaas ik mij over de gevarieerdheid aan kleuren groen die je in de natuur tegenkomt. Door het mooie warme licht, dat de zon in Italië verspreid, lijkt die deken van groen nog zachter. Ik kan echt uren zitten, kijken, voelen en stil zijn als ik zomaar een stukje van dit landschap mag zijn.

Maar het is ook heerlijk om te wandelen, samen met de kinderen te ontdekken wat er in het gras en tussen de stenen en takken allemaal te ontdekken is. En als we dan ergens water ontdekken, dan maakt dat de dag helemaal tot een superdag. Want onze jongens en water.... We genieten dan allemaal enorm van het gooien van stenen, het aanleggen van dammen en het verslepen van grote stenen. De spetters die voor verkoeling zorgen en de spiegeling van de zon in het water. Dan staat de tijd echt stil. Heerlijk.

Maar zelfs als de meeste mensen binnen schuilen voor de regen, dan zijn wij gehuld in regenjassen en met laarzen aan te vinden in de natuur. Ik kan me nog herinneren dat we 4 jaar geleden een week kampeerden op het eiland Alba, vlak voor de Italiaanse kust. Een aantal dagen achter elkaar stormde en regende het. Met regenhoezen om en Danilo in de draagzak op de rug van Martijn liepen we over het strand om te genieten van de hoge golven en het opspattende water. We waren kleddernat en genoten daarna des te meer van een heerlijke lunch in zo'n tentje op het strand, met uitzicht op een woeste zee.

Eigenlijk zouden we het hele jaar door meer naar buiten moeten gaan. In Nederland zijn wij zo gewend om veel in huis te zijn. Nou wonen wij ook nog eens midden in de stad en hebben we een kleine tuin op het noord-oosten. Geen fijne plek om te zitten als het koud is en de zon is er alleen in de zomer te vinden. Maar de Veluwe is om de hoek. We gaan dan ook regelmatig lekker wandelen, ook als het regent en ook in de winter, maar het contrast tussen zomervakantie en winter in eigen land blijft heel erg groot. Ik ga op zoek naar meer balans, ook al weet ik nog niet helemaal hoe. Misschien toch winter kamperen?

Dicht bij de natuur, dat is zoiets als dicht bij Moeder Aarde en dicht bij de Bron. Het is een plek waar je kunt opladen of simpelweg kunt zijn, samen of alleen. Wat is het toch fijn om een deel van dat mooie geheel te zijn.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.