Lied van Maria Magdalena

Zoals Licht

Jij viel zoals licht

In mijn leven naar binnen

De zon door de ramen

Aan het begin van de dag

Je zei het wordt tijd 

om opnieuw te beginnen 

We leven alleen nog 

Recht uit het hart

Jij was altijd verwonderd

Met open armen

Jij liet mij zien

Dat samen bestaat

Jij hebt je dromen

Nooit verraden

Jij hebt de wereld

De liefde verklaard

De hemel brak open

De ruimte werd groter

Ik voelde me vrij 

En ik wist niet waarom

Jij hebt de liefde

Nooit verloren 

Maar jij vloog te hoog

Te dichtbij de zon

En nu kijk ik om

De sporen vervagen

Maar onzichtbare armen

Houden mij nog vast

Het wordt tijd om jou

Los te laten

Sluit je ogen en

Slaap zacht

Ik heb niemand gekend

Die mij zo heeft ontwapend

Ik heb niemand gekend

Die mij zo heeft verwond

Ik heb mezelf 

In jou achtergelaten

En het was goed

Dat jij bestond

Ik heb niemand gekend

Die mij zo heeft ontwapend

Ik heb niemand gekend

Die mij zo heeft verwond

Ik heb mezelf 

In jou achtergelaten

En het was goed

Dat jij bestond

Stef Bos

Zomerpaleis

De superstrada naar het westen is een tijdmachine die ons, met elke kilometer die onder ons verglijdt, een extra jaar terugvoert in de geschiedenis. We laten jarenlange technische vooruitgang en economische ontwikkeling achter. Genietend van het heuvelachtige landschap dat als een slordig opgemaakt bed ons omringt, laten we ons meevoeren naar een plek waar tijd nooit is gepromoveerd tot leidinggevende.  De straten worden steeds smaller, onze ogen zoeken de horizon af totdat we in de verte het silhouet van Grádoli gewaarworden. Een plaatje dat uit een luxe tijdschrift over ‘la bella Italia’  lijkt gescheurd en speciaal voor ons in het landschap is geplakt.

Hier komen mannen na een ochtend hard werken thuis om hun vrouwen te bedwelmen met de geur van vers zweet. De vrouwen gaan op hun beurt de strijd aan door de heerlijkste geuren uit hun keuken te toveren. Op tafel staat de oogst van noeste arbeid op het land. Pastasaus volgens het familierecept met tomaten waarin je de zon kunt proeven. Olijfolie uit eigen gaard, zo fruitig dat het een oud stukje brood transformeert in een delicatesse. En ingemaakte lekkernijen waarvan een rivier van water in je mond loopt. Een boerenmaaltijd, simpel en eenvoudig, maar met zoveel zorg en liefde bereid.

Op zondag zit de kerk vol met mensen die nog waarde hechten aan traditie en die door hun dagelijkse verbondenheid met de natuur zich afhankelijk voelen van Moeder Aarde. Het is een dorpje dat trots is op hun patroonheilige, Maria Magdalena, die hier al eeuwen lang diep in de harten van de mensen aanwezig is. Want ooit stond hier een kasteel dat gebouwd is door Matilda di Canossa, waarvan wordt beweerd dat ze een nazaat is van Jezus en Maria Magdalena.

Net buiten het dorp komen we thuis.  Omringd door de grootsheid van de stilte, met overdag de rijkdom van de zon en ’s nachts de grandeur van de maan en de sterren, genietend van de overvloedige schoot van Moeder Aarde, bouwen wij ons zomerpaleis.

Lieve Kitty

Woensdag 29 maart 1944

Lieve Kitty,

Gisteravond sprak minister Bolkesteyn voor de Oranje-zender erover, dat er na de oorlog een inzameling van dagboeken en brieven van deze oorlog zou worden gehouden. Natuurlijk stormden ze allemaal direct op mijn dagboek af. Stel je eens voor hoe interessant het zou zijn, als ik een roman van het Achterhuis uit zou geven. Aan de titel alleen zouden de mensen denken, dat het een detectiveroman was.

Met het opwindende idee van een eigen roman viel ik later die avond in een onrustige slaap. Ik schrok wakker uit een vreemde droom toen het nog pikdonker was. En waar ik meestal mijn dromen gelijk vergeten ben, stond me deze droom nog helder voor ogen. Ik zal proberen het zo nauwkeurig mogelijk op te schrijven.

Er was kennelijk iets veranderd aan de situatie buiten, want Peter en ik zaten niet zoals nu in het achterhuis, maar liepen samen over de prinsengracht. De zon scheen en we genoten van een kaneelstok die we zojuist bij de kruidenier op de hoek hadden gekocht. Het leek alsof er helemaal geen oorlog meer was. Maar ineens veranderde de wereld om ons heen. De zon verdween achter dikke wolken en het luchtalarm begon te loeien. In de verte hoorden we het angstaanjagende geluid van Duitse bommenwerpers. Peter trok me aan mijn mouw mee naar een portiek om te schuilen. Het bleek de entree van een boekhandel te zijn.

Ik rook de geur van nieuwe boeken en kon het niet laten om Peter mee naar binnen te trekken. Eenmaal binnen zag ik een grote ruimte met meer boeken dan ik ooit bij elkaar had gezien. Langs de wanden stonden meterslange kasten met gekleurde ruggen en in het midden stonden tafels met daarop stapels boeken met felgekleurde omslagen, waarvan de meeste zeer realistische afbeeldingen hadden. Ik liep naar de afdeling waar met grote letters ‘literatuur’ boven de kasten geschreven stond. Zorgvuldig gleed mijn vinger langs de boeken totdat ik het zag staan: ‘Het Achterhuis, dagboeken van Anne Frank’. Mijn hart maakte een sprongetje van geluk. Maar nog voordat ik het kon openslaan werd mijn aandacht getrokken door het boek dat direct naast de mijne stond. Het boek was omringd door een stralende gloed en ik moest het wel pakken. Op het kaft prijkte de titel ‘Chiara’s Droom’. Ik drukte het tegen mijn hart en wist zonder het gelezen te hebben precies waar dit boek over ging. Het ging over een meisje dat leefde in de Middeleeuwen en dat helemaal vrij was, zo vrij als een vogel. Dit meisje vluchtte vanuit die vrijheid naar een plek waar ze de rest van haar leven opgesloten zou blijven. En pas daar werd ze werkelijk gelukkig. Het was de omgekeerde wereld.

Toen werd ik wakker met een diep besef dat het niets uitmaakt dat we hier in het Achterhuis opgesloten zitten. Want iedereen die bang, eenzaam of ongelukkig is, kan het beste naar buiten gaan, naar een plek waar hij helemaal alleen is, alleen met de hemel, de natuur en God. Want pas dan voelt men dat alles is zoals het moet zijn en dat God ons in de eenvoudige, maar mooie natuur gelukkig wil zien. En als men niet daadwerkelijk de natuur in kan omdat de buitenwereld levensgevaarlijk is, dan is onze verbeeldingskracht minstens zo effectief. Want echte vrijheid zit diep van binnen.

Je Anne

Gelijkgestemd

Gelijkgestemd

Ontmoeting

zonder afspraak

Aanraking

zonder contact

Gesprek

zonder woorden

Reflectie

zonder spiegel

Synchroon

voor een moment

ArtemisiA

For the beauty of the earth

Dit prachtig nummer van John Rutter zullen wij met ons koor Fibonacci zingen tijdens het concert op 4 oktober 2014.