Zomerpaleis

De superstrada naar het westen is een tijdmachine die ons, met elke kilometer die onder ons verglijdt, een extra jaar terugvoert in de geschiedenis. We laten jarenlange technische vooruitgang en economische ontwikkeling achter. Genietend van het heuvelachtige landschap dat als een slordig opgemaakt bed ons omringt, laten we ons meevoeren naar een plek waar tijd nooit is gepromoveerd tot leidinggevende.  De straten worden steeds smaller, onze ogen zoeken de horizon af totdat we in de verte het silhouet van Grádoli gewaarworden. Een plaatje dat uit een luxe tijdschrift over ‘la bella Italia’  lijkt gescheurd en speciaal voor ons in het landschap is geplakt.

Hier komen mannen na een ochtend hard werken thuis om hun vrouwen te bedwelmen met de geur van vers zweet. De vrouwen gaan op hun beurt de strijd aan door de heerlijkste geuren uit hun keuken te toveren. Op tafel staat de oogst van noeste arbeid op het land. Pastasaus volgens het familierecept met tomaten waarin je de zon kunt proeven. Olijfolie uit eigen gaard, zo fruitig dat het een oud stukje brood transformeert in een delicatesse. En ingemaakte lekkernijen waarvan een rivier van water in je mond loopt. Een boerenmaaltijd, simpel en eenvoudig, maar met zoveel zorg en liefde bereid.

Op zondag zit de kerk vol met mensen die nog waarde hechten aan traditie en die door hun dagelijkse verbondenheid met de natuur zich afhankelijk voelen van Moeder Aarde. Het is een dorpje dat trots is op hun patroonheilige, Maria Magdalena, die hier al eeuwen lang diep in de harten van de mensen aanwezig is. Want ooit stond hier een kasteel dat gebouwd is door Matilda di Canossa, waarvan wordt beweerd dat ze een nazaat is van Jezus en Maria Magdalena.

Net buiten het dorp komen we thuis.  Omringd door de grootsheid van de stilte, met overdag de rijkdom van de zon en ’s nachts de grandeur van de maan en de sterren, genietend van de overvloedige schoot van Moeder Aarde, bouwen wij ons zomerpaleis.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.