Lieve Kitty

Woensdag 29 maart 1944

Lieve Kitty,

Gisteravond sprak minister Bolkesteyn voor de Oranje-zender erover, dat er na de oorlog een inzameling van dagboeken en brieven van deze oorlog zou worden gehouden. Natuurlijk stormden ze allemaal direct op mijn dagboek af. Stel je eens voor hoe interessant het zou zijn, als ik een roman van het Achterhuis uit zou geven. Aan de titel alleen zouden de mensen denken, dat het een detectiveroman was.

Met het opwindende idee van een eigen roman viel ik later die avond in een onrustige slaap. Ik schrok wakker uit een vreemde droom toen het nog pikdonker was. En waar ik meestal mijn dromen gelijk vergeten ben, stond me deze droom nog helder voor ogen. Ik zal proberen het zo nauwkeurig mogelijk op te schrijven.

Er was kennelijk iets veranderd aan de situatie buiten, want Peter en ik zaten niet zoals nu in het achterhuis, maar liepen samen over de prinsengracht. De zon scheen en we genoten van een kaneelstok die we zojuist bij de kruidenier op de hoek hadden gekocht. Het leek alsof er helemaal geen oorlog meer was. Maar ineens veranderde de wereld om ons heen. De zon verdween achter dikke wolken en het luchtalarm begon te loeien. In de verte hoorden we het angstaanjagende geluid van Duitse bommenwerpers. Peter trok me aan mijn mouw mee naar een portiek om te schuilen. Het bleek de entree van een boekhandel te zijn.

Ik rook de geur van nieuwe boeken en kon het niet laten om Peter mee naar binnen te trekken. Eenmaal binnen zag ik een grote ruimte met meer boeken dan ik ooit bij elkaar had gezien. Langs de wanden stonden meterslange kasten met gekleurde ruggen en in het midden stonden tafels met daarop stapels boeken met felgekleurde omslagen, waarvan de meeste zeer realistische afbeeldingen hadden. Ik liep naar de afdeling waar met grote letters ‘literatuur’ boven de kasten geschreven stond. Zorgvuldig gleed mijn vinger langs de boeken totdat ik het zag staan: ‘Het Achterhuis, dagboeken van Anne Frank’. Mijn hart maakte een sprongetje van geluk. Maar nog voordat ik het kon openslaan werd mijn aandacht getrokken door het boek dat direct naast de mijne stond. Het boek was omringd door een stralende gloed en ik moest het wel pakken. Op het kaft prijkte de titel ‘Chiara’s Droom’. Ik drukte het tegen mijn hart en wist zonder het gelezen te hebben precies waar dit boek over ging. Het ging over een meisje dat leefde in de Middeleeuwen en dat helemaal vrij was, zo vrij als een vogel. Dit meisje vluchtte vanuit die vrijheid naar een plek waar ze de rest van haar leven opgesloten zou blijven. En pas daar werd ze werkelijk gelukkig. Het was de omgekeerde wereld.

Toen werd ik wakker met een diep besef dat het niets uitmaakt dat we hier in het Achterhuis opgesloten zitten. Want iedereen die bang, eenzaam of ongelukkig is, kan het beste naar buiten gaan, naar een plek waar hij helemaal alleen is, alleen met de hemel, de natuur en God. Want pas dan voelt men dat alles is zoals het moet zijn en dat God ons in de eenvoudige, maar mooie natuur gelukkig wil zien. En als men niet daadwerkelijk de natuur in kan omdat de buitenwereld levensgevaarlijk is, dan is onze verbeeldingskracht minstens zo effectief. Want echte vrijheid zit diep van binnen.

Je Anne




Een paar weken geleden liep ik in de boekhandel in Utrecht op zoek naar 'Chiara's Droom'. Ik realiseerde me toen dat mijn roman naast het dagboek van Anne Frank zou staan. Helaas staat mijn roman nog niet in de kast bij Broese. Het inspireerde me tot het schrijven van een fictief dagboekbericht van Anne Frank. De schuingedrukte stukken tekst zijn daadwerkelijk citaten uit haar dagboek.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.