Ze was erbij. Ze heeft het allemaal gezien. Hoe ze hem door de stad lieten lopen met een kruis op zijn rug. Hoe ze hem bespotten en met een kroon van doornen kroonden. Hoe ze hem een purperen mantel aandeden en dobbelden om zijn kleren. Hoe ze lachten toen ze een bordje op zijn kruis hingen met de tekst: Dit is Jezus, de koning van de Joden. Hoe ze zijn handen en enkels doorboorden met spijkers en hem, hoog boven de menigte, ophingen om te sterven. Haar zoon, haar kind. Tranen lopen over haar wangen. Verslagen is ze, alsof ze zelf door het zwaard geraakt is. Daar hangt hij, zijn hoofd gebogen, zijn lichaam levenloos.
Omdat het morgen Sabat is, halen de soldaten nog diezelfde avond Jezus lichaam van het kruis. Dit is het moment waarop Maria heeft gewacht. Ze rent naar hem toe en valt op haar knieën naast haar zoon. Haar lijf schokt hevig als opnieuw haar tranen komen. Waarom? Waarom? schreeuwt ze naar boven. Ze omarmt hem en houdt hem vast. O, ze zou hem het liefst voor altijd zo vast willen houden.
Jozef van Arimatea, ook een volgeling van Jezus krijgt toestemming van Pilatus om hem te begraven. Samen met Nicodemus wikkelt hij Jezus lichaam in linnen doeken en balsemt hem met kostbare olie. Ze begraven hem in een rotsgraf even buiten Jeruzalem vlak bij de plek waar Jezus gekruisigd is. Ergens tussen de olijfbomen in een holte in de berg ligt een graf dat Josef voor zichzelf en zijn familie had laten maken. Een nieuw graf, dat hij nu graag afstaat aan zijn grote voorbeeld Jezus. Ook Josef is teleurgesteld in wat er allemaal is gebeurd de afgelopen dagen. Ineens lijkt het allemaal over te zijn. Dit is het minste wat hij kan doen voor de man die zoveel voor hem betekende. Wat moeten ze toch zonder Jezus? Voor de ingang rollen ze een grote steen. Even later komen er een aantal gewapende mannen die zeggen dat ze opdracht hebben gekregen van Pilatus om het graf te bewaken.
Jozef van Arimatea, ook een volgeling van Jezus krijgt toestemming van Pilatus om hem te begraven. Samen met Nicodemus wikkelt hij Jezus lichaam in linnen doeken en balsemt hem met kostbare olie. Ze begraven hem in een rotsgraf even buiten Jeruzalem vlak bij de plek waar Jezus gekruisigd is. Ergens tussen de olijfbomen in een holte in de berg ligt een graf dat Josef voor zichzelf en zijn familie had laten maken. Een nieuw graf, dat hij nu graag afstaat aan zijn grote voorbeeld Jezus. Ook Josef is teleurgesteld in wat er allemaal is gebeurd de afgelopen dagen. Ineens lijkt het allemaal over te zijn. Dit is het minste wat hij kan doen voor de man die zoveel voor hem betekende. Wat moeten ze toch zonder Jezus? Voor de ingang rollen ze een grote steen. Even later komen er een aantal gewapende mannen die zeggen dat ze opdracht hebben gekregen van Pilatus om het graf te bewaken.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten