Don't worry be happy

Lieve Franciscus,

Gisterochtend hoorde ik op de radio het liedje 'Don't worry be happy' van Bobby McFerrin en ik moest gelijk aan jou denken. Hij zingt: 'In every life we have some trouble, but when you worry you make it double. Don't worry, be happy!' Het is zo makkelijk om er een liedje over te zingen, maar de dagelijkse werkelijkheid is het een stuk lastiger. Want wie maakt zich nou geen zorgen? Bestaat er wel een zorgeloos leven?


Ik moest zo aan jou denken, omdat jij eigenlijk hetzelfde tegen je broeders zei. Wanneer je op pad gaat en je komt andere mensen tegen, wees dan vriendelijk en blij. Maar waarom eigenlijk? Je kunt toch niet de hele tijd een masker dragen en mooi weer spelen wanneer je je van binnen zorgen maakt of verdrietig bent? Toch zingt Bobby hetzelfde lied: 'Don't worry, be happy. 'Cause when you worry your face will frown and that will bring everybody down' Met andere woorden, wanneer je met een zorgelijke en vermoeide blik door het leven gaat, zal dat de mensen om je heen een negatief gevoel geven. En weet je, dat is inderdaad waar. Martijn zegt regelmatig tegen mij: 'wat kijk je boos.' Op dat moment voel ik me niet boos en ben ik mij van geen kwaad bewust, maar ik beïnvloed wel mijn omgeving met mijn strenge blik. Het scheelt al heel veel wanneer je je bewust bent van je gezichtsuitdrukking. Ik kijk wel eens om me heen in de trein naar de gezichtsuitdrukkingen van de mensen. Er zijn er maar een paar waar ik een gevoel van zorgeloosheid bespeur, en meestal zijn dat kleine kinderen.

Maar jullie hadden zo ook je zorgen. Wat jij en je broeders dan deden was je terugtrekken, met elkaar of alleen en de zorgen een plek geven of juist uit handen geven aan iets wat veel groter is dan alle zorgen bij elkaar. Want alleen dan kan je blij en opgewekt zijn. En nu begrijp ik waarom dat zo belangrijk is. De belangrijkste tip die ik kreeg, als het gaat om het schrijven van mijn roman, is 'Show, don't tell.' Met andere woorden laat zien, in plaats van dat je het vertelt. Wanneer een personage verlegen is dan vertel je dat niet, maar laat je dat zien door het gedrag van die persoon te beschrijven. Wanneer jullie onder de mensen waren ging het niet om de preken of om wat jullie vertelde, maar om wat jullie deden en uitstraalden. Het gaat erom wie je bent en niet om wat je vindt.

Mag je dan nooit verdrietig zijn of in de put zitten? Natuurlijk wel, maar kijk uit met hoeveel mensen je het deelt. Kijk uit dat je niet verdrinkt in zelfmedelijden. En als je niet weet waar je moet beginnen, probeer dan eens te letten op je gezichtsuitdrukking en lach naar iedereen die je tegenkomt. Ik weet zeker dat je je beter voelt. Ik zal letten op wat ik onbewust met mijn omgeving deel en probeer zoveel mogelijk het licht uit te stralen dan van binnen schijnt, ondanks zorgen en verdriet. Don't worry, be happy.

Vrede en alle goeds,
ArtemisiA

Deze brief is een onderdeel van de serie Brieven aan Franciscus van Assisi.

Klik op de link om alle brieven te lezen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.