Een paar weken geleden heb ik jouw voetsporen letterlijk gevolgd in het Umbrische landschap. Het bracht jou en je boodschap helemaal tot leven. Het was niet moeilijk om me voor te stellen hoe jij daar in een oude versleten pij en op blote voeten trok van dorp naar dorp en van stad naar stad om te werken, te bedelen en je ideeën met anderen te delen. Ik kon je bijna horen zingen... Dank je wel dat je ons zoveel hebt nagelaten. Zoveel mooie inspirerende plekken en zoveel mooie inspirerende woorden.
Jouw leven was de uitwerking van een radicale keuze. Namelijk de keuze om in plaats van te luisteren naar de stem van je ego, die op zoek was naar roem en status, te luisteren naar de stem van je hart. En die stem van je hart, Gods stem, vroeg jou om alles wat je ego zo belangrijk vond, los te laten.
Ik kan me er van alles bij voorstellen, maar zo'n radicale keuze maken is niet voor iedereen weggelegd.
Ik moet toegeven dat ik erg veel moeite heb gehad met het begrip gehoorzaamheid. Mij is als kind geleerd dat gehoorzaamheid is, dat je de dingen die je opgedragen worden doet en de dingen die je verboden worden nalaat. Geplaatst in de achtergrond van een kerkelijke instantie met de bijbehorende regels kun je je voorstellen dat gehoorzaamheid voor mij en voor veel mensen met mij geen positief begrip is. Het is een begrip dat in de dagelijkse werkelijkheid vaak beklemming en beperking inhoud. Op die manier gehoorzaam zijn? liever niet....
Maar jij hebt het ook over gehoorzaamheid, maar dan in een totaal andere context. Je geeft er hoog van op en vertelt je broeders dat gehoorzaamheid een van de belangrijkste deugden is. Maar tegelijkertijd ga jij je eigen weg, dwars tegen alle regels en richtlijnen vanuit Rome zoek je naar mogelijkheden om uiting te geven aan je rebelse aard. Maar wat betekent die gehoorzaamheid dan van jou?
Ik vond ook een andere definitie van gehoorzaamheid: namelijk gehoor geven aan, dat wil zeggen je volledig richten op een boodschap. Gehoorzaamheid wil dus zeggen dat je de voorrang geeft aan wat je hart je ingeeft bij beslissingen in je leven. Jij liet je leiden door de stem van je hart, door God's stem. Daar gaf jij gehoor aan, boven de stem van je broeders, boven de stem van je vader en boven de stem van de paus.
Wij hoeven denk ik niet allemaal zo'n radicale keuze te maken zoals jij deed, want dat was jouw weg om te gaan. Maar wij hebben ieder, als uniek mens, onze eigen weg te gaan. Het enige wat wij hoeven te doen is gehoorzaam zijn aan de stem van ons hart. En die stem spreekt de taal van de liefde, van mededogen en van compassie.
Die boodschap en dat gevoel kwamen heel dichtbij toen ik zat te mediteren in Portiuncula. Het kleine kerkje dat jij weer opbouwde. Het was jouw lievelingsplekje en ik snap waarom. Dank je wel dat je daar even naast me zat.
Pace e bene!
Veel liefs,
ArtemisiA
Deze brief is een onderdeel van de serie Brieven aan Franciscus van Assisi.
Klik op de link om alle brieven te lezen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.
Mooi verwoord, Betty!
BeantwoordenVerwijderen