Gastblog van Yvette
Zodra je ervan bewust bent dat alles in het leven een doel heeft en het je sterker zal maken word alles wat er gebeurd dragelijk. Iemand zei ooit “zolang je er niet dood aan gaat, word je alleen maar sterker”. Zo zie ik het leven ook. Ik word aardig op de proef gesteld met mijn gezondheid maar het brengt me wel in hele mooie situaties. Doordat ik lichamelijk achteruit ga komen er andere mogelijkheden voor terug. Als ik niet “ziek” en “beperkt” was geweest had ik een veel van mijn vrienden nooit leren kennen en had ik nooit zoveel dingen kunnen doen die ik leuk vind.
Een klein voorbeeld over een situatie die erg eng en onprettig begon maar eindigde als iets erg waardevols.
Vrijdag had ik een speciale therapie om beter mijn grenzen aan te geven en te luisteren naar mijn lichaam zonder me schuldig te gaan voelen. De therapie verliep zo goed dat een vervolg niet meer nodig was. Ik voelde me een totaal ander mens. Het was nog een beetje vreemd om me zo te voelen. Erg onwennig. Het voelde ook echt alsof ik opnieuw geboren was.
Zaterdag kreeg ik een grote test. Na een leuke dag gehad te hebben met mijn nicht begon de ellende. Ze was net 30 minuten naar huis toen het gebeurde. Mijn voordeurbel ging. Twijfelend en denkend ging ik richting de deur om open te doen. In mijn hoofd had ik alle mogelijke combinaties gehad van wie het zou kunnen zijn en voor wat het dan was. Echt alle mogelijkheden had ik gehad behalve de juiste…
Er stond een man voor de deur met een tasje in zijn hand. Het kon een bezorger zijn van eten die verkeerd zat. Dat gebeurt namelijk wel vaker bij ons. Kennelijk vertrouwde mijn intuïtie het niet en deed ik de deur maar voor de helft open. De man in kwestie zei dat ik een prijs gewonnen had en probeerde binnen te komen. Ik was erg geschrokken en gooide de deur dicht. Dit ging niet gelijk omdat zijn voet daar stond en hij toch binnen probeerde te komen.
Uiteindelijk was de deur dicht en heb ik gelijk de haak erop gedaan zodat ik veilig mijn sleutels kon pakken om hem verder op slot te doen. Onze voordeuren vallen namelijk niet in het slot als je hem dicht doet. Nadat ik aangifte had gedaan sloeg de paniek toe. Ik was helemaal verstijfd van angst en door de hoeveelheid aan tranen hadden mijn longen het zwaar te verduren. Huilen en ademen tegelijk is niet echt mijn kwaliteit.
Toch is deze situatie erg mooi. Het was een test of ik zonder schuldgevoel mijn afspraak van zondag af kon zeggen, Ik kon luisteren naar de signalen van mijn lichaam en of ik dan ook kon doen wat het beste was voor mijzelf en mijn lichaam. Dit lukte me heel erg goed. De therapie heeft dus echt geholpen want voorheen zou ik dit echt niet kunnen. Ook merkte ik door deze situatie hoeveel mensen echt om mij geven en hoeveel lieve vrienden ik heb. De hoeveelheid aan reacties en medeleven gaf me een heel erg fijn gevoel.
Natuurlijk wist ik dat ik vrienden had, maar dit gevoel was ongekend. Ineens besefte ik hoe rijk ik was doordat ik kan leven met zoveel lieve mensen om mij heen. Echt een cadeautje van god. Probeer uit elke situatie de mooie kant te zien. Want voor wie de regenboog wil zien zal de regen ervoor moeten trotseren. Ik ben benieuwd of jullie ook op deze manier naar het leven kunnen kijken.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Yvette schrijft over alles wat haar bezighoud in het dagelijkse leven. De teksten zijn gebaseerd op gebeurtenissen uit haar leven die haar raken, op welke manier dan ook. Benieuwd naar andere verhalen kijk dan eens op haar persoonlijke blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten