Mendelssohn
O, kon ik maar vliegen als een duif, zwevend op de wind,
ver weg zou ik vluchten, enkele reis naar de woestijn,
waar chaos is verdwenen en het altijd stil zal zijn.
Ik zou vliegen naar een leegte die je nergens anders vindt.
Dan zou ik doelloos dwalen en verdoofd door zielenpijn,
sterk verlangend naar de chaos, die opnieuw mijn blik verblindt,
omdat de imposante waarheid meestal moeilijk wordt bemind.
Hoe veel stilte is er nodig voor een pijnlijk mooi refrein?
De eindeloze vlakte is een helend medicijn,
de warmte dood de onrust, maakt een einde aan de jacht,
zodat er tijd en ruimte komt om echt jezelf te zijn.
De stilte zal je strelen en de leegte fluistert zacht,
dat de filosoof diep in jou, de meester van je brein,
op je enthousiasme en onverdeelde aandacht wacht.
Von Herder
Waar leegtes zegevieren en de stilte overwint,
is de eindeloze vlakte als een helend medicijn,
waar een schaap gewoon een schaap is en het gras zichzelf kan zijn.
En de duiven vrijuit vliegen op een zwoele zuidenwind.
Lege blikken, simpel zoeken, waar de verste verten zijn,
wanneer tijd niet meer bestaat en het niets aan ruimte wint,
zal een herder iets gaan voelen van de vrijheid van een kind.
Is dit nou nutteloos verspillen van een meesterbrein?
De stilte wordt doorbroken door een vraag van groot belang,
plots is mijn rede niet te stoppen, krakend hoofd doet pijn,
gedachtes die weerklinken als een welbekend gezang.
O, kon ik maar vliegen en als een duif gedragen zijn,
ver weg zou ik vluchten uit dit beklemmende gedrang,
Wie ben ik? Waarom ben ik? En ben ik slechts mijn brein?
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten