10 januari 2013

Piccola Chiara

Het gebrek aan licht zorgt ervoor dat de immense ruimte van de Sint Ansfriduskerk intiem aanvoelt. In het midden branden drie kaarsen en een dozijn waxinelichtjes. Daaromheen zitten tien personen met hun ogen gesloten. Het is even stil. De matjes en kussens zorgen voor een zachte barrière tussen de koude grindtegels en het warme lijf dat zorgvuldig is ingepakt in een zachte deken.

Voorzichtig begin ik met het voordragen van de meditatie. Met de woorden schets ik beelden, die in ieders gedachte worden ingekleurd met een persoonlijk palet van geuren en kleuren. We gaan op reis, maar ieder naar zijn eigen bestemming.
Tijdens de reis is er ruimte voor poëzie die de beelden versterkt, gedichten die ik de afgelopen jaren heb geschreven en die een plek vonden tussen de meditatieteksten. Ik onderbreek mijn voordracht en start de muziek. Ron Adelaar schrijft prachtige meditatiemuziek speciaal voor deze avonden. En alles past mooi bij elkaar. De muziek onderbreekt de meditatie niet, maar geeft ruimte om in stilte te zijn. Om alle beelden die opkomen te laten spreken.

En dan is daar een klein meisje, Chiara. Ze maakt, met wat ze doet, het kind in onszelf wakker. We kijken door haar ogen naar de wereld om ons heen.  Dan zingt ze ineens een liedje.

Jij melodietje ben jij
opgeweld diep in mij
en ik weet wat het is
het is de liefde die Hij
in onze harten verspreidt

De woorden die ze spreekt zijn oprecht en spreken de taal van onvoorwaardelijke liefde. Ze laat ons zien waar het werkelijk om draait en leert ons om liefdevol te zijn naar anderen.

Het was een mooie avond. Ik ben zo blij dat ik dit mag en kan doen. Dat het bijzonder was blijkt ook uit deze reactie van Willeke:
"Pak mijn hand... Nou dat is jou en Ron wel gelukt door jullie verhaal en muziek! Ondanks de kille kerk en de harde grond was het voorbij voor ik er erg in had. Door de teksten, muziek en goedgekozen stiltemomenten was het een bijzondere ervaring. Het was prettig om door jou in de teksten meegenomen te worden en vervolgens op passende momenten “losgelaten” te worden om zo ruimte te krijgen voor een eigen beleving. Compliment aan Ron hoe hij dit muzikaal ondersteunt, heel goed passend bij de sfeer die jij in de teksten creëert."

En de reactie van Désirée:
"Gisteravond was ik aanwezig op de meditatieavond waar ik kennis heb gemaakt met het meisje Chiara. Het is een ontwapenend meisje dat voor mij een toonbeeld is voor rust en onvoorwaardelijke liefde. Chiara heeft me ontroerd en geinspireerd en spreekt tot de verbeelding. Ik ben heel benieuwd naar de ontwikkeling die Chiara tijdens de komende meditiatie-avonden door gaat maken. Heel bijzonder en mooi was het moment waarop Chiara ging zingen! Het was prachtig!"

Woensdagavond 6 februari gaan we weer op reis.



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten