Herinnering aan een mooie kerstavond

Het is kwart over negen. Arm in arm met zijn vrouw loopt Nico de straat omhoog, richting de Ansfriduskerk. Elk jaar is dit de plek waar ze samen willen zijn. Waar ze samen met alle andere mensen  uit de wijk even willen stilstaan. Even uitblazen van de drukte van het afgelopen jaar. Ze komen niet vaak in de kerk. Soms te weinig tijd en dan weer dat gevoel dat er zo'n gat zit tussen het instituut en de manier waarop zij in het leven staan. Het is makkelijker om het grootste deel van het jaar de kerk te mijden. Ze praten er samen wel eens over, maar dan lijkt het alsof ze er gewoon niet uitkomen. De plek waar je als kind veel was, waar je leerde wat de waarde van het leven kan zijn, lijkt door alle kennis van hoe de wereld echt in elkaar steekt, geworden tot een verlengstuk van een machtig instituut. Maar toch...

Op kerstavond willen ze juist daar zijn. Het koor 4U zingt, samen met een groot orkest. Dit koor zingt prachtige nummers, de gouden oude nummers, die ze nog kennen van vroeger, maar ook mooie nieuwe nummers die je recht in je hart raken. Bij de gedachte aan de kerstviering van vorig jaar krijgt Nico weer kippenvel. Liefdevol duwt hij zijn vrouw tegen zich aan, als ze bij de kerk aankomen. De zware deur van de kerk gaat krakend open.  Het is al heel erg vol binnen. Wat veel mensen. Zoekend kijken ze rond of er nog een plekje vrij is. Een vriendelijke man stapt op hen af en zegt dat het helaas helemaal vol is. Nico zucht, teleurstelling schiet door zijn buik. Maar resoluut vervolgt hij: 'dan blijven we gewoon staan'. Er komen nog meer mensen binnen. Sommigen vertrekken weer wanneer ze zien dat de kerk helemaal vol is, maar er zijn er meer die deze avond koste wat het kost hier willen zijn. Hier op deze plek, in deze kerk.

Het orkest begint te spelen en het koor zet in: 'Joy to the world'. Dan volgen nog meer mooie kerstliederen. Nico stoot zijn vrouw aan. 'Kijk dat is Michiel'. Michiel stapt naar voren en begint een prachtig lied te zingen. 'Stal van vrede, kind wordt behoed, licht te dromen, alsof nergens oorlog woedt. Dat is het, denkt Nico, even een moment het gevoel hebben dat een vrede op aarde niet ver weg is, maar heel dichtbij. Hij kent Michiel nog van vroeger, ze zaten op dezelfde school. Nico hoort dat zijn vrouw zachtjes meezingt en geeft haar een knipoog. Dan gaan plotseling alle lampen uit. Het wordt donker in de kerk. Er wordt een mooi gedicht voorgelezen over de duisternis en het licht. En dan zingt het koor door de duisternis heen: 'Stille nacht, heilige nacht!'

De bekende rituelen volgen elkaar op. En al die tijd staan zij samen met nog vijftig anderen achter in de kerk. Maar het geeft niets, liever hier staan, dan geen kerstviering. Ook al zijn ze hier maar één keer per jaar, het is voor hen, net als voor al die andere mensen een belangrijk moment. Want het brengt Licht in de duisternis. Nico weet dat dit Licht heel belangrijk is. En dat het komende jaar dat Licht zal blijven schijnen in zijn hart en in het hart van zijn vrouw. Iedereen wenst elkaar de vrede en een zalig kerstfeest, het koor zingt: 'We wish you a mery christmas' en Nico en zijn vrouw nemen het Licht mee naar huis.