Alles van waarde is weerloos

Lieve Franciscus,

Toen ik studeerde in Rotterdam las ik dagelijks de zin 'Alles van waarde is weerloos' van Lucebert, die op het gebouw naast de academie was aangebracht. Deze zin schoot me direct te binnen toen ik aan het lezen was over jouw grootste streven, om te leven in armoede. Als ik het goed begrijp was het helemaal niet jouw bedoeling om de armoede, die nog steeds vele mensen treft, te verheerlijken. Armoede betekende voor jou niet, leven aan de zelfkant van de maatschappij. Jij zag bezitloosheid als een soort bevrijding en daarom moest ik denken aan de spreuk van Lucebert. Alles wat waarde heeft en wat je kunt bezitten is weerloos en heeft zorg nodig. Met andere woorden: alles wat je bezit, daar moet je zorg voor dragen en tijd aan besteden. Wanneer je alleen het nodige bezit en ervan uitgaat dat wat je nodig hebt je geschonken wordt, houdt je tijd over om te besteden aan jouw taak hier op aarde. Heb ik het zo goed samengevat?



Best een lastige opgave in deze tijd, waar alles draait om consumeren. We hebben het heel erg goed en zijn daar erg aan gewend geraakt. Iedereen vindt dat hij recht heeft op alles wat hij of zij zich in de afgelopen jaren heeft toegeëigend, ook nu het door de crisis ineens allemaal wat minder wordt. En wat hebben we een zorgen. Zorgen om hypotheken die betaald moeten worden, zorgen om onze huizen, zorgen om onze banen en het bijbehorende salaris, want we kunnen echt niet zonder... 


Ik wil je wat vertellen over de plek waar wij 'mogen' wonen, want dat is echt hoe het voelt. Wij wonen in een verbouwde kerk en elke dag beseffen wij hoe bijzonder dat is. Die bijzondere plek heeft mij geleerd om de plek waar wij wonen niet te typeren als 'ons huis'. Het is tenslotte voornamelijk nog van de bank. En als de hypotheek in de toekomst op een bepaald moment is afgelost, dan komt ook het moment dichterbij dat wij deze mooie plek doorgeven aan anderen, die er hun eigen plek van maken. Uiteindelijk zullen we het nooit bezitten. En die manier van kijken zorgt ervoor dat wij goed beseffen, dat als er een moment komt dat wij de kosten van wonen op deze plek niet meer kunnen dragen, we net zo gelukkig kunnen zijn op een andere plek. En dat besef is een bevrijding.


Ik probeer het mijn kinderen ook te leren, door ze te vertellen dat speelgoed niet van hun is. Kleine kinderen kunnen wel lekker ruzie maken: 'Afblijven, dat is van mij!' Ik leer ze dat het niet van hun is, maar dat ze er mee mogen spelen. Er komt een moment dat ze afscheid moeten nemen en dat het speelgoed naar andere kinderen gaat, zodat die er weer mee kunnen spelen. Een paar weken geleden hebben we vijf zakken speelgoed naar de voedselbank gebracht. 


Ik denk dat je dat bedoelt met armoede en bezitloosheid. Je mag best genieten van wat je krijgt, als je het je maar niet toegeëigend en een zolder of kledingkast hebt, vol met zaken die je eigenlijk nooit gebruikt of draagt. Alleen wat je echt nodig hebt, is voldoende. Het is een goed moment voor een voorjaarsschoonmaak...


Maar wat nou als er een ontslag dreigt en je hebt een gezin met kinderen? Misschien moet je kleiner gaan wonen. Jij zou dat vast niet erg gevonden hebben, maar wij? Misschien moet je werk gaan doen dat anders is of nieuw. Jij zou dat vast niet erg gevonden hebben, maar wij? Wat we van jou kunnen leren is dat jij erop vertrouwde dat je altijd voor handen had wat je echt nodig had. Wat er ook gebeurde. Dat geldt ook voor ons, echt waar, je hoeft het maar te vragen! Maar bedenk wel voordat je iets vraagt of je het echt nodig hebt, of dat je het niet wilt missen omdat je er zo aan gehecht bent geraakt.


Dank je wel voor dit mooie inzicht.


Liefs,


ArtemisiA

Deze brief is een onderdeel van de serie Brieven aan Franciscus van Assisi.

Klik op de link om alle brieven te lezen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Betty Franke schrijft proza en gedichten onder het pseudoniem ArtemisiA, een inspiratiesite voor mensen die op zoek zijn naar een diepere zin van dit leven of spiritualiteit en die geïnteresseerd zijn in wat kunst, muziek, poëzie en proza ons daarover kunnen vertellen.